Kerkeböske

Helden-Dorp kent vanaf vanaf 1909 een patronaat, gelegen aan de Nieuwstraat. De allereerste gebruikers waren de jeugd en de verenigingen die een vergaderruimte nodig hadden. Na de Tweede Wereldoorlog heeft het patronaat tot 1953 dienst gedaan als noodkerk. In 1960 is de grote gymzaal bijgebouwd. In 1988 is het gebouw verkocht aan de opgerichte “Stichting Gemeenschapshuis Helden-Dorp” waarna in 1995 de renovatie van de gymzaal en verbouwingen van de bovenzalen gerealiseerd zijn. In 1999 is de benedenzaal flink uitgebreid. Tevens kreeg het gebouw een nieuwe naam: De Riehn.

In 2002 is gestart met een inventarisatie van alle Dörper verenigingen om een betere huisvesting voor de verenigingen te creëren. Fanfare St. Cecilia en de Gymnastiekvereniging SSS hebben in samenwerking met de Stichting het plan opgevat om een betere accommodatie te realiseren. Ondertussen kwam ook het voormalige klooster Kerkeböske vrij, dat door de Gemeente aangekocht werd om er een streekmuseum te vestigen. De gedachte ontstond om het gemeenschapshuis te koppelen aan dit streekmuseum, zodat er een groot Multifunctioneel Centrum kon ontstaan. Na vele gesprekken en met veel hulp van vrijwilligers is in september 2008 het nieuwe Gemeenschapshuis en Streekmuseum geopend.

Project “van Wildernis naar Looptuin”

In 2012 biedt de RABO Bank Peel & Maas elke kern binnen de gemeente een bedrag aan uit het Coöperatieve Fonds Kernideeën. Hiermee kan een project gerealiseerd worden waar de gehele gemeenschap van kan profiteren. Het Kernteam Helden / WWZ heeft al gauw een bestemming gevonden. Dit is een van de weinige loofbomen bosjes binnen de gemeente en gelegen achter het Dorpscentrum “Kerkeböske”. Vroeger (tot 1967) verbleven de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid hier in het Maria Klooster, dat de voorloper is van het huidige Dorpscentrum.

Het uitgangspunt voor het te realiseren project:

• De natuur moet ongerept blijven (in samenspraak met het IVN)
• Binnen deze mogelijkheden moet een natuurlijke rust omgeving gecreëerd worden (de oude Mariagrot in ere herstellen)
• Het moet voor iedereen toegankelijk zijn, voor zowel de valide als de minder valide medemens (paden aanbrengen)
• Het moet door en voor iedereen zijn (vele vrijwilligers werken mee)

Een projectplan wordt gemaakt want zowel alles over grondzaken(eigenaren percelen), de vergunningen, als over de werkkrachten (professionele en vrijwilligers) moet duidelijk zijn. Deze gehele vertaalslag is door het Kernteam Helden/ WWZ binnen veertien dagen geklaard en zo kan het projectplan aangeboden worden aan de RABO Bank. Deze geven de goedkeuring aan het goed opgezet plan en in het voorjaar van 2013 kan gestart worden met de uitvoering van het project. De vele vrijwilligers uit de kern Helden, de jongens van het “Bosproject Noord Daelzicht” en de fa. Teeuwen realiseren het plan binnen veertien dagen.

Daar waar vroeger de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid toefden is nu een wandelpark verrezen dat er zijn mag. De nostalgische naam, “de Oude Kloostertuin”, mag hier dan ook terecht uitgesproken worden. Het IVN creëert er een leerpad om de wandelaar , jong of oud, te vertellen over de hier aanwezige flora en fauna. Als kernteam spreken wij dan ook de hoop uit dat het project een bijdrage zal leveren aan een hechtere samenleving, waar saamhorigheid, sociaal gedrag en zorg voor elkaar de boventoon zullen voeren. De nieuwe aanwinst werd op 21 mei 2013 officieel geopend en ook de Mariagrot is nu te aanschouwen en zal een plek zijn waar een ieder een moment van rust en bezinning kan beleven.

Pim Janssen (Voorzitter Kernteam Helden / Wonen, Welzijn en Zorg)

“Zijn” is de titel van het kunstwerk, ontworpen door Baarlonaar Sjaak Smetsers dat op 13 augustus 2012 officieel onthuld werd bij het Gemeenschapshuis. Het was een cadeau van de Gemeente Helden aan de gebruikers van het Kerkeböske.

Het werk bestaat uit 4 platen van cortenstaal. Elke plaat bevat een symbool: aders die de oude wegen in het landschap voorstellen, een hand die staat voor de mensenhanden die alles tot stand brengen, een klok als symbool voor de tijd en een oog als blik op de toekomst. Het kunstwerk symboleert de betekenis van zijn en heeft betrekking op de vroegere bewoners (historie), de huidige bewoners (nu), de toekomstige bewoners (straks, later), meer specifiek de bewoners van Helden en de omgeving van het Kerkeböske. Precies zoals het leven gaat: van generatie op generatie, van vader op zoon, van moeder op dochter, van grootouders naar ouders naar kinderen.

Elk symbool wordt omschreven in een zin en alle zinnen samen vormen samen het volgende gedicht:

de aders in het landschap
gevormd door mensenhanden
veranderden grootouders leven
ploegden zij grond en tijdgeest
maakten zij episode

waar ooit zand waaide
stichten huidige bewoners
een nieuwe periode
roepen vogels in bomen
zijn oude stuifduinen nu grasduinen
achter klooster, ontspanning en plezier.

mensen veranderen vormen en leven
met tijd verdwijnt perspectief
scheppen kinderen hun toekomst
voor vrijheid en bestaan
de ogen van morgen

Het gedicht is vervolgens ingekort tot de volgende vier zinnen:

de aders in het landschap
gevormd door mensenhanden
verhalen de tijd
ogen de toekomst in